Έλληνας λογοτέχνης και δικηγόρος. Αποτέλεσε έναν από τους εκπροσώπους και τους κορυφαίους διανοητές της γενιάς του ’30, ίσως και το πιο πολύπτυχο μέλος της.

Ο Γ. Θεοτοκάς άρχισε την ενασχόλησή του με το θέατρο σε προχωρημένο στάδιο της δημιουργικής του σταδιοδρομίας, αφού ήδη είχε εκδώσει τρία μυθιστορήματα κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Από τις αρχές όμως της δεκαετίας του 1940 το ενδιαφέρον του μεταστρέφεται στον δραματικό λόγο, με τον οποίο σκοπεύει να διερευνήσει την εγχώρια εθνική ταυτότητα, σε αντίθεση με τα νεανικά ευρωπαϊκά του πρότυπα. Σύμφωνα με τον ίδιο η μεταστροφή του αυτή οφείλεται κυρίως στα ιστορικά γεγονότα της εποχής, στην κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στην κατακτητική εισβολή των δυνάμεων του Άξονα στην Ελλάδα.

Η θεατρική του παραγωγή, η οποία εστιάζει κυρίως στις διάφορες πτυχές της ελληνικής παράδοσης, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι την νεοελληνική λαϊκή τέχνη, παρόλο που κατά την διάρκεια αυτής της δεκαετίας είναι αρκετά σημαντική, δεν έτυχε της αποδοχής που ο ίδιος περίμενε ούτε από την πλευρά των κριτικών, αλλά ούτε και από το κοινό.