Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, γνωστός και ως Παναγίτσα (Αχιλλέως 30) είναι ένα μεγάλο και επιβλητικό κτήριο που μορφολογικά βασίζεται στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Η πρώτη εκκλησία, ήταν ξύλινη και είχε κτισθεί λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή σε οικόπεδο επι των οδών Τρίτωνος και Πλούτωνος. Στις 30 Μαρτίου 1931 με προεδρικό διάταγμα, ο ναός αυτός αναγνωρίσθηκε ως ενοριακός. Παρόλα αυτά, ο ταχύτατα αυξανόμενος αριθμός των κατοίκων του Παλαιού Φαλήρου επέβαλλε την αντικατάσταση της ξύλινης εκκλησίας με οικοδόμημα μεγαλύτερων διαστάσεων. Έτσι, τον Μάρτιο του 1950 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της σημερινής "Παναγίτσας" απο τον τότε Μητροπολήτη Αργυροκάστρου Παντελεήμονα, ενώ τα εγκαίνια του ναού πραγματοποιήθηκαν στις 26 Νοεμβρίου 1978, από τον πρώτο Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Χρυσόστομο. Ο αρχικός ξύλινος ναός που βρισκόταν περίπου στα 250 μ. ανατολικά της σύγχρονης εκκλησίας κάηκε το 1969. Στην θέση του κτίσθηκε παρεκκλήσιο, το οποίο είναι γνωστό ως η "μικρή Παναγίτσα". 

(Παλαιό Φάληρο : Όψεις της ιστορίας της πόλης και του δήμου, σ. 242-243)