Ανάμεσα στ'άλλα ο λόφος της Αγίας Τριάδας, στην κορυφή του οποίου δεσπόζει η πλατεία με την εκκλησία, περιγράφεται με έναν υπέροχο τρόπο στο μυθιστόρημα του Ιωνιώτη σκηνοθέτη, σεναριογράφου και θεατρικού συγγραφέα, Γειώργου Α. Μιχαηλίδη, «Μύηση». Αναφέρει για τη δυτική πλαγιά: «...ήταν γεμάτη περιβόλια και φλογισμένα σταροχώραφα όπως μεγάλα κεχριμπαρένια σεντόνια ή πολύχρωμες τεντωμένες κουβέρτες...».

Οι περιγραφές του Μιχαηλίδη, σαφώς βιωματικές, τοποθετούνται χρονολογικά στο μυθιστόρημά του στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Πολές οι αναφορές βέβαια και για το πανηγύρι, αναμεσά τους δημοσίευμα της εφημερίδας «Σκριπ» το 1929, το οποίο έκανε λόγο για πλήθη προσκυνητών και εκδομέων τα οποία κατέκλυζαν όχι μόνο τον προσωρινό ναό αλλά και « τον γραφικότατον λοφίσκον αφού εγείρεται και οπόθεν η θέα είνε όλως μαγευτική». Χαρακτηριστικό της περιοχής; Οι δρόμοι γύρω από την ωοειδή πλατεία της Αγίας Τριάδος δανείζονται τα ονόματά τους απο Θεούς, ημίθεους και μούσες της αρχαιότητας, με μόνη εξαίρεση την οδό Αγίας Τριάδος.

(Επικοινωνία Ηρακλείου Αττικής : Το περιοδικό του «Επικοινωνία 94» - Άνοιξη στο Ηράκλειο : Βόλτα σε πάρκα και πλατείες της πόλης, σελ.12)