Ο συγγραφέας σε αυτό το έργο περιγράφει την πολιτική δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, η οποία πυροδότησε το κίνημα των Λαμπράκηδων, καθώς και μαζικές αντιμοναρχικές κινητοποιήσεις, έχοντας ο ίδιος προσωπική εμπειρία των συζητήσεων και των αντιπαραθέσεων που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή, τόσο σε επίπεδο πολιτικής, όσο και αισθητικής. Θέματα του διαλόγου αυτού αποτέλεσαν η έννοια της επαναστατικής ανατροπής, ο ρόλος των διανοούμενων και των καλλιτεχνών σε αυτή, αλλά και το θέατρο στην υπηρεσία πολιτικών στόχων.

Έτσι, στο έργο, εκτός από την παρουσίαση των γεγονότων που οδήγησαν στην δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, βουλευτή της αντιπολίτευσης, από εγκληματίες εξαγορασμένους από την εξουσία, και την απόπειρα της Βασίλισσας Φρειδερίκης να αποκαταστήσει το κύρος της στους εξεγερμένους φοιτητές, παρουσιάζεται ταυτόχρονα και η αφήγηση της ιστορίας των ηθοποιών-φοιτητών. Οι ηθοποιοί μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και μέσα στο θέατρο που βρίσκονται, μαθαίνουν την κοινωνία και την λειτουργία της, και τελικά ενώνονται με εκείνους που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο - τους εξεγερμένους - για να αγωνιστούν μαζί τους.