Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (Θεσσαλονίκη, 10 Μαρτίου 1925 - Αθήνα, 23 Ιουνίου 2005) ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά, για την οποία η τέχνη αποτέλεσε πεδίο ιδεολογικής έκφρασης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε ιατρική. Αδελφή του ήταν η θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη. Καταγόταν από το Ρέθυμνο και ο παππούς του Ιωάννης Κασιμάτης ήταν βουλευτής του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Στη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ, ενώ είχε έντονη πολιτική δράση στο φοιτητικό κίνημα, για την οποία φυλακίστηκε το 1948. Το 1949, μάλιστα, καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο, αλλά, τελικά, βγήκε από τη φυλακή με τη Γενική Αμνηστία το 1951.

(Δήμος Ηρακλείου Αττικής : Όψεις της ιστορίας της πόλης και του δήμου, σ. 190)