Το ιστορικό πρόσωπο του Φλάβιου Κλαύδιου Ιουλιανού (όπως ήταν το πλήρες όνομά του), γιου του ετεροθαλή αδελφού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, γεννήθηκε το 331 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και μεγάλωσε χωρίς την μητέρα του (η οποία πέθανε μετά την γέννησή του) ως μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας. Έλαβε βαθιά μόρφωση, γνωρίζοντας από μικρός τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, σπούδασε στην Αθήνα, ενώ ο Μάξιμος ο Εφέσιος τον μύησε στην λατρεία του Ήλιου.

Το πρόβλημα της διαδοχής που ακολούθησε τον θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου οδήγησε σε μία πρωτοφανή αιματοχυσία, κατά την οποία στρατιωτικό κίνημα στην Κωνσταντινούπολη σκότωσε όλους τους συγγενείς του Κωνσταντίνου προς όφελος των τριών γιων του. Από την δολοφονία γλύτωσαν ο Ιουλιανός και ο μεγαλύτερος αδελφός του λόγω της μικρής τους ηλικίας.

Μετά από χρόνια περιπλανήσεων το 360 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος κάλεσε τον Ιουλιανό (ο οποίος ηγείτο του ρωμαϊκού στρατού στα δυτικά σύνορα της αυτοκρατορίας) να συμμετέχει με μέρος του στρατού του στην εκστρατεία εναντίον των Περσών, γεγονός που εξόργισε το στράτευμα, το οποίο ανακήρυξε αυτοκράτορα τον Ιουλιανό. Το 361 μ.Χ. ο θάνατος του Κωνστάντιου οδήγησε στην επίσημη αναγνώριση του Αυτοκράτορα Ιουλιανού από την Κωνσταντινούπολη.

Στο σύντομο διάστημα που ηγείτο της αυτοκρατορίας ο Ιουλιανός προέβη σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις (περιορισμός προσωπικού ανακτόρων και πολυτέλειας του παλατιού, αναδιοργάνωση της διοίκησης), ενώ έμεινε στην ιστορία για την προσπάθεια αναβίωσης του αρχαίου θρησκεύματος και την εναντίωσή του στην χριστιανική πίστη και την Εκκλησία.

Η θρησκευτική του πολιτική συνάντησε πολλούς πολέμιους, τόσο Χριστιανούς όσο και άθεους, ενώ οι εκστρατείες του ενάντια στους Πέρσες προκάλεσαν σταδιακά την εχθρότητα του στρατού του. Ο ίδιος σκοτώθηκε σε μία από αυτές τις εκστρατείες το 363 μ.Χ., έχοντας προλάβει να κυβερνήσει ουσιαστικά δύο μόνο χρόνια.