Ο Σταμέλος, απεργός-εργάτης, μιλώντας σαν να μιλάει σε δημοσιογράφο αναφέρει τα προβλήματα ενσωμάτωσης που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στην γερμανική κοινωνία. Τον «μονόλογο» του Σταμέλου για τα προβλήματα της ενσωμάτωσης των μεταναστών διακόπτει κάθε τόσο η φωνή μίας κοπέλας, που αναφέρεται στις σκηνικές οδηγίες ως “Μνήμη-απ’έξω”, η οποία τραγουδάει αντάρτικα τραγούδια, σε μία προσπάθεια εμψύχωσης των απεργών. Το έργο τελειώνει με τον Σταμέλο να εξηγεί ότι δεν θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα και πως θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί στην Γερμανία.