Η θεατρική πορεία του Β. Ρώτα ξεκινά από νωρίς, με μαθήματα απαγγελίας που παρακολουθούσε στο Ωδείο Αθηνών και με την συμμετοχή του στον Παντελίδειο δραματικό διαγωνισμό κατά τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, ενώ για τα επόμενα χρόνια απομακρύνεται από την δραματουργική σκηνή και επιχειρεί να σταδιοδρομήσει στις ένοπλες δυνάμεις. Επιστρέφει στο θέατρο στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ως δάσκαλος στην δραματική σχολή του Ωδείου Πειραιώς και στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου, αλλά και ως θεατρικός συγγραφέας με μία σειρά από μονόπρακτες παιδικές συνθέσεις.

Ταυτόχρονα, ο Β. Ρώτας αρχίζει να μελετά την μαρξιστική θεωρία, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1930 δημιουργεί σε συνεταιριστική βάση το Λαϊκό Θέατρο, έναν πρωτοποριακό νεανικό θίασο, ο οποίος έδωσε μία νέα γραμμή στην θεατρική πράξη, με σκοπό την επαφή του λαού με τον δραματικό λόγο και την σκηνή.